Nos quedou o verbo latendo na alma,
vivindo coa túa morte, Rosalía;
orfos herdamos xenerosa grafía
nos versos que o silencio declama.
Dende o máis alá dun mundo de calmas
nos falas muller coa voz da poesía,
e andas negra sombra noite e día
suspirando pola Galicia que amas.
Non, non o sabes ti ben... ¡déchenos tanto!...
que agasallados quedamos co teu don;
eu nas ringleiras das páxinas che planto
palabras que me saen do corazón
e agardo florezan na voz dos cantos
polas albas bicadas, alá por Padrón.
Lois do Salnés
ROSALÍA E SANTIAGO
As vellas rúas de Santiago
acubillan teimudas
segredos dos teus pasos
Chove miudiño
e o silencio do mencer
enseñorea a praza
Son as sombras doutras chuvias
escintilantes alfaias compostelás
gardiás da túa voz.
Hoxe, Rosalía,
tralo vidro da palabra
levo o feitizo na alma
dos teus cantares
Augusto Guedes
Rosalía,
tristura, dor;
ledicia, combate.
Moitas Rosalías
nunha,
Galicia no seu
corazón.
Rosalía
a que leva
na fronte unha estrela,
no bico un cantar.
Rosalía,
nosa nai
dos mil ríos
en Arousa veu o mar.
Rosalía,
quen soubera amar
como ti
á nosa Terra?
Miña Terriña,
meu lar!
Xermán Manuel Torres, 23/02/2022 15:10
Rosalía, gallega inmortal. Luchadora
aguerrida de la palabra.
Poetisa de la vida, de los sueños y
del amor a la tierra.
Señora de la nostalgia, de la morriña
y de la saudade.
Gracias a tu bello idioma llevaste a
los confines tu obra.
Madre inmensa de Galiza, te
ensalzamos cada 23 de febrero por
ser el estandarte de nuestras letras.
Marisa Jamardo
Querida e admirada Rosalía:
querida porque dende pequena
oía ler á miña nai os teus versos
que ían quedando no meu corazón
con moito amor.
Admirada porque ninguén como ti
soubo expresar os sentimentos tan fondos
das penurias que pasaban os nosos antergos
ao atoparse fóra da súa a nosa Terra.
Airiños, airiños, aires, airiños levaime a ela.
Hoxe miramos cara o ceo e vemos á estrela
do teu nome "Rosalía" que nos enche de orgullo
e con admiración dámoste as gracias pola túa obra.
Mª del Carmen Abalo Noya
