III CONCURSO DE POESÍA EN LINGUA GALEGA XAQUINA TRILLO - PREMIOS

 

PRIMEIRO PREMIO: Ángeles Rey Fernández

IES A BASELLA – Vilanova de Arousa

RECORDOS

 

As horas pasan

convértense en días

convértense en meses

Meses sen ti

 

Escoito a túa voz no vento

estraño o teu riso neste momento

boto en falta as conversas interminables

palabras memorables

Meses sen oírte

 

A cor dos teus ollos vexo no bosque

guerras de miradas

miradas que a ambos nos namoraban

o verde dos teus ollos que me embruxaban

Meses sen mirarte

 

Os meses convértense en anos

anos sen os teus bicos

anos sen a túa mirada

anos sen o teu riso

 

el arrebatoute de min

pero a dor chegou ao seu fin

estaremos xuntos por fin

meu amor, chegou a hora

acompañarei a túa eternidade

terminará a miña soidade

 

O infinito xuntos

SEGUNDO PREMIO: Alejandra Otero Santorum

IES A BASELLA – Vilanova de Arousa

 

PALABRAS

 

Sempre tan puro, tan bonito por dentro,

que as bolboretas acomplexábanse das súa ás ao velo pasar.

Tan vivaracho como el sempre foi,

como sempre contaxiaba aos demais.

 

Porque hai cousas preciosas,

pero que a xente nos fai pensar que están mal

que acabamos por ocultalas no fondo dos nosos máis profundos sentimentos.

non quero máis reproches a min mesmo por ser eu. Non quero máis reproches por destacar,

aínda sen intentalo

 

Pode que fale de el.

Ou de ti.

Ou de ninguén.

Porque iso é o bonito das palabras;

que a diferencia dalgúns perfectos sentimentos, elas son libres.

 

Aínda que supoño, tamén poden ferir.

TERCEIRO PREMIO: Lucía García Abalo

COLEXIO SAN FRANCISCO – Vilagarcía de Arousa

 

BOLBORETAS

 

Eses animais fermosos,

cun voo espectacular,

e unhas cores marabillosas,

que cando as miras te van a namorar.

 

A bolboreta pousa,

pousa na flor,

e pousa no teu corazón,

e así descobres que é o amor.

 

Cada vez que cruzabamos as miradas,

cada vez que falabas cos teus amigos,

cada vez que traías ese abrigo

sentía como o meu corazón te chamaba.

 

Este sentimento tenme tola

fai que sinta tantas emocións,

que cando te vexo non podo nin abrir a boca

e na miña mente dedícote varias cancións.

 

Son a túa marioneta,

controlas os meus sentimentos

e agora ata trouso bolboretas,

que fan que me quede sen alento.

 

Non sei que facer,

que pasa se che digo a verdade?

Que podería acontecer?

Quizais eu te agrade?

 

E se estas bolboretas non son mutuas?

E se ti queres á outra?

Eu quedarei sentada soa na rúa,

esperando unha mensaxe túa.

 

Intentarei deixar de pensar en ti,

intentarei afogar todas estas bolboretas,

intentarei vivir sen ti

e intentarei esquecer a túa silueta.   

 

ENTIDADES COLABORADORAS: